اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی بر کنش‌وری سازشی و اختلال‌های هیجانی‎ـ‎رفتاری دانش‎آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت¬های اجتماعی با شیوه شناختی‌ـ‌رفتاری بر کنش¬وری سازشی و اختلال¬های هیجانی‌ـ‌رفتاری دانش¬آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش¬آزمون‌ـ‌پس¬آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش¬آموزان دختر پایه پنجم و ششم ابتدایی مظنون به اختلال¬های¬هیجانی‌ـ‌رفتاری شهر لنگرود در سال تحصیلی 1392-1391 تشکیل می¬دادند که تعداد 30 نفر از آنها با استفاده از روش خوشه¬ای چندمرحله¬ای تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل‌ قرار گرفتند. برای سنجش کنش¬وری سازشی و اختلال‌های هیجانی‌ـ‌رفتاری از سیاهه رفتاری کودک (آشنباخ و رسکورلا، 2001) استفاده شد. برنامه آموزش مهارت¬های اجتماعی والکر (والکر ، 1983) طی 17 جلسه به مدت دو ماه برای افراد گروه آزمایش ارائه شد. برای تحلیل داده از آزمون تحلیل کوواریانس اندازه¬گیری مکرر استفاده شد. تحلیل داده¬ها نشان داد در مرحله پس¬آزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و کنترل، در کنش‌وری سازشی و اختلال¬های¬هیجانی‌ـ‌رفتاری تفاوت معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌شود آموزش مهارت¬های اجتماعی به عنوان یک برنامه مکمل آموزشی در مدارس در نظر گرفته شود.